‘Wees vooral mild naar elkaar’

Rian Wolfs (39) groeide op in de Noordoostpolder en gaf haar pabo-opleiding vervolg met een studie pedagogiek in Groningen. Middenin de coronaperiode werd ze directeur van kindcentrum de Korenbloem in Raalte. Met het bestuur van mijnplein, de kinderopvangpartner, het lerarenteam, ouders en de basisscholen in de buurt deed ze er alles aan om kinderen passend onderwijs te kunnen blijven bieden.

Alles onder één dak
‘Op sommige momenten vraag je je wel af hoelang we dit nog gaan volhouden met elkaar.’ Rian draait niet om de zaak heen: corona vroeg veel. ‘Ik ben zelf ook jonge moeder,’ vertelt ze. ‘Ik heb twee jongetjes: een kleutertje en de ander in groep 4. Professioneel gezien wilde ik er ook zijn: voor de leraren, de ouders, de kinderen. Dat was regelmatig een behoorlijke uitdaging.’ De school zag zich tegelijkertijd voor geheel eigen uitdagingen gesteld, legt Rian uit. Nog maar een aantal jaar geleden werd de gang van basisschool naar kindcentrum gemaakt. Van de allerjongsten tot de kinderen in groep 7 en 8: voortaan werd alles onder één dak georganiseerd. De Korenbloem werkt volgens een specifieke visie: het gedachtegoed van The Leader in Me, ontwikkeld door Stephen Covey. De visie promoot onder andere een doelgerichte inzet en proactieve levenshouding en iedereen stond te trappelen om dat met elkaar in het nieuwe gebouw in de praktijk te brengen.

‘In 2020 begonnen we vol goede moed aan een nieuw jaar, met al onze ideeën, plannen en ambities. We zouden meer met elkaar gaan samenwerken op onze leerpleinen en hadden allerlei ideeën over hoe onze visie verder in de praktijk te brengen. Totdat we opeens met z’n allen thuis zaten en ons met heel andere dingen moesten bezighouden.’

Win-win
In de herfstvakantie van 2020 werd Rian benoemd tot eindverantwoordelijke op de Korenbloem. Dat was natuurlijk een bijzondere tijd: de basisscholen hadden in het voorjaar al een eerste keer moeten sluiten en nu stond de scholen een tweede, nog langere sluiting te wachten. ‘Corona maakte samenwerken soms tot een uitdaging,’ legt Rian uit. ‘Daarin heeft onze visie ons erg geholpen: we zoeken naar de win-win en richten ons niet op de dingen die we niet kunnen veranderen, maar juist op de zaken waar we wél invloed op hebben. We handelen binnen onze ‘cirkel van invloed’, zoals we dat ook wel noemen. Nieuwe maatregelen lagen (en liggen) natuurlijk ieder moment op de loer. In zo’n situatie is het van belang te zoeken naar houvast, vertelt Rian. ‘Juist in zo’n onzekere periode, is het extra belangrijk om zaken goed te blijven afstemmen met elkaar. Vanuit mijn functie als directeur heb ik dan ook veel contact gezocht met ouders, collega’s, externen en opvangpartners. Met de directeuren van de basisscholen in de buurt probeerde ik heldere afspraken te maken. Bijvoorbeeld over het rondleiden van ouders. Doen we dat nu wel of niet? Het is goed om daarin één lijn te trekken met elkaar.’

Het is zoals het is
Bovenal leerde Rian in deze periode hoe belangrijk het is om begrip te hebben voor elkaar standpunt – ook al zo’n mooi punt uit de filosofie van The Leader in Me. ‘Wees vooral mild naar elkaar,’ zeiden we eigenlijk constant. ‘We probeerden vooral rustig te blijven en het allemaal op zo’n manier te organiseren, dat iedereen zich daar goed bij voelde.’

‘Dat is ook een mooi proces, waar je met elkaar veel van elkaar leert,’ legt Rian uit. ‘Je wilt niet weten hoeveel er de afgelopen twee jaar op gang is gebracht. Sommige leraren vonden het lastig om lessen digitaal te organiseren. Daar ging dan een andere leraar naast staan, om diegene verder op weg te helpen. En zo zijn er tal van voorbeelden te noemen, van mensen die elkaar hebben versterkt.’

Rian vertelt over een moment, vlak nadat de scholen weer open mochten, in het voorjaar van 2021: ‘Harstikke spannend was dat: we stonden nog ongevaccineerd voor de klas, moesten werken in cohorten en flexibel zijn in onze roosters. Maar, we hadden alles tot in de puntjes voorbereid: spatschermen, mondkapjes en een uitgekiend rooster, waarmee we zoveel mogelijk afstand konden houden van elkaar. Toen kwamen de quarantaines: zodra één leerling besmet raakte, zaten hele klassen thuis. De GGD adviseerde dat het lerarenteam uit voorzorg zou moeten testen. Dat moment kan ik me nog goed herinneren. Het was een zondagochtend in Zwolle. Daar stonden we dan, met het hele team in de teststraat. ‘Jongens, we moeten dit doen,’ zei ik met een dikke knipoog. ‘Ik had me het team-uitje ook heel anders voorgesteld, maar het is even niet anders.’ Soms is het even zoals het is. Je moet ook met elkaar kunnen lachen in een situatie, hoe erg die ook is. Daar geloof ik in.’